ارزیابی میزان تمایل به مشارکت ساکنان در امر بهسازی و نوسازی بافت فرسوده شهری مورد مطالعه: بافت فرسوده شهر آمل

شهرها در تاریخ شکل گیری و تداوم زندگی خود، مانند موجودات زنده در مسیر پیوستگی حیات بوده و با لحظه ای توقف، تبعا به استقبال مرگ خویش می شتابند. تجدید حیات شهرها نیز مانند موجودات زنده از طریق نوسازی سلول ها و بافت هایی است که همواره فرسوده می شوند. گاهی روند فرسودگی سریعتر از روند نوسازی حرکت می کند، که در این صورت انباشت فرسودگی، بحرانی شده و تسریع در نوسازی بافت های فرسوده را ضروری می سازد. از این رو ماندگاری و پایداری شهرها با نوسازی بافت های فرسوده آن امکان پذیر است. اما به دلیل تنوع بافت های شهری در شهرهای بزرگ و گسترش مساحت آنها، علایم و نشانه های فرسودگی بافت های شهری در شهرهای بزرگ زودتر و چشم گیرتر ظاهر می شود. در نتیجه نوسازی نیز باید متناسب با این موضوع گسترش یافته و شتاب مناسبی صورت گیرد. از این رو آنچه که در این زمینه اهمیت دارد میزان مشارکت ساکنین در امر بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده می باشد. با توجه به اینکه شهر آمل در شمال کشور به عنوان یک کلانشهر منطقه ای و با عملکرد اقتصادی ایفای نقش می نماید و همواره با چالش بافت های فرسوده رو به رو بوده به عنوان منطقه مورد مطالعه انتخاب گردیده است لذا این پژوهش با علم به این موضوع، هدف خود را ارزیابی میزان تمایل ساکنان در امر بهسازی و نوسازی بافت فرسوده شهری قرار دارده است. ماهیت پژوهش حاضر نیز از نوع کاربردی و روش مورد استفاده توصیفی- تحلیلی بوده است. اطلاعات مورد نیاز بعد از جمع آوری، مستند گشته است. بنابراین داده ها را از میان نظریات و تحقیقات موجود و همچنین از طریق پرسشنامه محقق ساخته و توزیع آن در بین 200 نفر از ساکنان بافت فرسوده جمع آوری شده است. لذا تعدادی کتب، مقالات و مطالعات علمی انجام شده توسط پژوهشگران ایرانی و خارجی در رابطه بافت فرسوده و روش مداخله در آن بررسی گشته است. نتایج پژوهش نشان داده است که در صورت ایجاد اعتماد در بین ساکنین، اکثر آنها در بهسازی و نوسازی بافت فرسوده همکاری خواهند نمود و نقش سازمان های نظام مهندسی در افزایش کیفیت ساخت و نوسازی بافت فرسوده دارای اهمیت است

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده شهری ، مشارکت ساکنان ، بهسازی و نوسازی ، آمل