نشانه ها و نمادها در معماری زمینه گرا

معماری و شهرسازی سنتی ما همواره در تعامل با محیط اطراف خود بوده است که در معماری و شهرسازی مدرن این تعامل از هم گسیست و شهرهایی با چهره نا همگون پدیدار شد معماری زمینه گرا دیدگاهی در معماری است که به تعامل معماری و محیط می پردازد طبق این دیدگاه معمار باید بتواند یکی یا چند قابلیت مکانی را که در پویایی اثر معماری با شهر موثر بوده است در فرایند طراحی خود قرار دهد مانند قابلیت های طبیعی تاریخی اجتماعی فرهنگی اقتصادی کالبدی و ... در سالهای اخیر تلاشهای زیادی جهت پیوند معماری مدرن با زمینه گرای سنتی شکل گرفته که در بسیاری از موارد دیگر اثری از زمینه قابل اتکا باقی نمانده است اما در مواردی هنوز می توان به قابلیت های زمینه توجه کرد و نشانه هایی از معماری سنتی و زمینه قبلی بستر مشاهده کرد و از طرفی رسالت های معمار انتقال پیام به مخاطب از طریق بکاربردن رمزگان و نمادهای مناسب در کالبد اثر است که آنها را در طراحی های بعدی مدنظر قرار داد این نشانه ها می توانند به صورت شکلی و یا نمایه ای و نمادین باشند در این پژوهش زمینه گرایی و ابعاد آن بررسی می شود همچنین نشانه و اقسام آن نماد مطالعه و ارتباط آن با زمینه های بستر مورد مطالعه قرار می گیرد و چارچویی جهت ارتباط زمینه ها و نشانه ها ارائه زمینه های بستر مورد مطالعه قرار می گیرد و چارچوبی جهت ارتباط زمینه ها و نشانه ها ارائه جهت کاربرد بهتر آن در طراحی می باشد همچنین نشانه ها موجود در معماری سنتی سقز به عنوان نمونه بررسی می شود

کلیدواژه ها:

معماری زمینه گرا ، نشانه ها ، معماری بومی سقز ، تعامل محیطی