بررسی اصول و معیارهای مکانیابی اراضی در برنامهریزی کاربری اراضی شهری؛مطالعه موردی ارزیابی مکانیابی پارک مادر منطقه 2 شهر کرمان

اصولا وجود فضاهای سبز مناسب در شهرها علاوه بر سلامتی جسمانی، موجب آرامش روان، بازدهی بیشتر و کیفیت بالای زندگی می گردد. اینگونه فضاهای انسان ساخت بر نحوه ادراک و تجربه شهروندان از محیط شهر موثر است. اما به دلیل تراکم بالای جمعیت، مکان گزینی ناصحیح و عدم توجه به شعاع دسترسی و آستانه های جمعیتی، این فضاها قادر به ارائه خدمات مطلوب به شهروندان نمی باشند. در ارائه خدمات مراکز خدماتی، آنچه که حائز اهمیت است، توزیع مناسب و مکانیابی صحیح این مراکز می باشد. از این روی برنامه ریزان شهری موظف هستند تا چنین فضاهایی را به نحو مطلوبی با هدف اصلی از مکانیابی کاربری اراضی شهری که تامین و توزیع رفاه اجتماعی برای شهروندان است، مکانیابی نمایند. در این پژوهش که به شیوه توصیفی – تحلیلی انجام می شود به منظور ارتقاء کیفیت زندگی با توجه به اصول و ارزشهای توسعه پایدار عوامل موثر در مکانیابی کاربری های فضای سبز شناسایی شده است. انجام کار از روش کتابخانه ای و میدانی است. به ارزیابی شاخص های مکانیابی، مکان استقرار پارک مادر واقع در منطقه 2 شهر کرمان، پرداخته شده و نتایج بدست آمده از ماتریس سازگاری حاکی از سازگاری نسبتا مطلوب کاربری ها ، آسایش کاملا مطلوب و میزان مطلوبیت فضای پارک نسبتا مطلوب می باشد.

کلیدواژه ها:

کاربری اراضی ، مکانیابی ، فضای سبز ، پارک