نقش فضاهای عمومی در پایداری اجتماعی

همانطور که می دانیم فرهنگ و روابط اجتماعی رایج در یک جامعه، معماری آن جامعه را تحت تاثیر خود قرار می دهد و جدا از مباحث محیطی، در ساخت و ساز و معماری اثر مطلوب داشته و آن را خاص ترمی کند. این پژوهش محدوده ی مشترک بین معماری و جامعه است. در این تحقیق فضای عمومی به عنوان ظرفی برای روابط اجتماعی در هر سطح ، و افراد جامعه و روابط اجتماعی به عنوان عناصر شکلدهنده ی آن فرض شده اند. ویژگی هایی نظیر ایجاد هویت در فضا، ایجاد حس مکان و تعلق به فضا، انعطاف پذیر کردن و افزایش کیفیت فضا می توانند در پایداری فضا موثر باشند. پایداری اجتماعی نقشمهمی در یافتن راه حل هایی برای تاثیر متقابل گروههای اجتماعی بر هم ایفا می کند. طراحی پایدار می تواند منجر به شکل گیری معماری پایدار شود، سپس با استفاده از اصول پایداری اجتماعی و با بررسیارتباط بین این رویکرد و فضای عمومی بستری در شهر برای ایجاد روابط و فعالیتهای اجتماعی و ترویج فرهنگ و هنر، با هدف نیل به اجتماعی پایدار، ایجاد کند. این تحقیق به روش کیفی انجام شده است.تحقیق کیفی، ماهیتی چند روشی دارد که رویکردی تفسیری- طبیعت گرا به موضوع بحث مورد نظر را شامل می شود

کلیدواژه ها:

پایداری اجتماعی ، فضای عمومی ، فضای غیر کالبدی