تبیین مولفه های پایداری در بافت سنتی اقلیم گرم و خشک ایران با تأکید بر بهره گیری از انرژی های طبیعی

جهان به سرعت به سمت بحران انرژی پیش می رود ، مصرف سوختهای فسیلی برای تأمین انرژی، آلودگی محیط زیست را به همراه دارد و اکوسیستم را از تعادل خارج می سازد. رشد بی رویه جمعیت و در نتیجه آن شهرنشینی منجر به مصرف بیش از حد انرژی های فسیلی شده و شهرها را با تهدید جدی مواجه نموده و مقدار زیادی از این انرژی فسیلی اتلاف شده ناشی از ناهمگونی ساختمانها با شرایط اقلیمی است. بررسی شکلشهر و معماری نواحی سنتی اقلیم گرم و خشک ایران نشان می دهد که عوامل اقلیمی در شکل دادن به بافت شهرها و معماری این نواحی نقش عمده ای دارا بوده است. روش تحقیق در این مقاله به دو صورت کتابخانه ایو میدانی خواهد بود و ابتدا پس از مروری بر مفهوم پایداری، توسعه پایدار و معرفی ویژگی های شهر پایدار به بررسی و تحلیل بافت سنتی اقلیم گرم وخشک ایران خواهد پرداخت و در نهایت با روش تطبیقی، این اصول را با بافت مورد نظر با توجه به انرژی طبیعی مقایسه خواهد نمود و نتیجه خواهیم گرفت که بافت سنتی اقلیم گرم و خشک ایران پایدار محسوب می شود چرا که واجد کلیه شاخص های پایداری بوده است، همچنین ایناقلیم دارای تجربیات ارزنده ای در زمینه استفاده از انرژی های طبیعی به روش غیرفعال دارد و استفاده ازانرژی های طبیعی چون انرژی گرمایی خورشید، انرژی خنک کننده باد، انرژی خنک کننده ناشی از برودت تبخیری آب و فضای سبز، و قابلیت ذخیره گرما در خاک و مصالح، صرفاً با بهره گیری از حجم، شکل، تراکم مناسب، جهت گیری صحیح ساختمان ها، انتخاب محل مناسب برای استقرار فضاها صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

پایداری ، پایداری شهری ، اقلیم گرم و خشک ، انرژی طبیعی