بررسی شاخصههای کالبدی تعاملات و ارتباطات اجتماعی در معماری سنتی با تأکید بر شاخص های پایداری اجتماعی

با پیدایش مدرنیسم، تغییرات بنیادین و همه جانبه ای بر کالبد شهرها مستولی گردید، در این راستا نظام ساختاری شهر ها سنتی ایران نیز با کمی تأتیر نسبت به کشورهای صنعتی دستخوش تحولات چشمگیری شده و ویژگی های ارزشمند نظام محلهای خویش را در جدالی نابرابر بین سنتی شدن و مدرن از دست داد. اش آنچه نظام محلهای شهرهای امروزی شاهد آن است در مقایسه با بارزه های ارزشمند اجتماعی و کالبدی محلات سنتی، ناکارآمدی ساختاری واز هم گسیخنگی اجتماعی است. هدف نوشتار حاضر بررسی معیارهای پایداری اجتماعی در معماری سنتی ایران و تأثیر آن بر کالبد معماری است. از این رو بر آنیم تا با روش توصیفی تحلیلی و مطالعات کتابخانه ای، و بررسی خصوصیات محله پایدار و شناخت معیارهای پایداری و همچنین بررسی تطبیقی معماری امروز و سنتی ایران از لحاظ پایداری اجتماعی محلات و تأثیرات کالبد معماری بر آن ، بتوان به چگونگی ارتباط و تناسب میان اصول و مبانی استاندارد معماری پایدار و اصول حاکم بر معماری سنتی ایران در زیر مولفه ارتباطات اجتماعی دست یافت، و با بهرمندی از آن افق های نوینی در معماری معاصر پیش رو قرار داد. بر اساس این تحقیق کالبد معماری تاثیر مستقیمی بر روان افراد و تعاملات اجتماعی آنها در محلات دارد و در نتیجه پایداری اجتماعی نطفه ایست که کالبد فضا می تواند آن را بارور و یا بی ثمر کند.

کلیدواژه ها:

تعاملات اجتماعی ، معماری سنتی ، معماری پایدار