حکمت از جمله مظاهر هنر ایران در کلیه زبان های هنری است و همواره اساس و بنیان هنر های ایرانی را شکل داده است. در بین هنر های ایرانی انچه که با اسلام و اعتقادات دینی مرتبط بوده است خود به نوعی بیشتر با
حکمت مرتبط بوده چرا که
حکمت بعد شهودی از عقلانیت را متجلی ی کند. به این معنا که هنرمند مسلمان در واقع حکیمی است که با دو محور عقل و ایمان حقیقت را جستجو می کند و حاصل این کنکاش و سلوک معرفت شناسانه در اثاری متجلی می شود که ضمن بیان حقیقت روابطی دارد که گمان بر این است که چگونه دانش و اگاهی یک هنرمند به این حد از کمال بوده که چنین ویژگی هایی در اثر ان نمود یافته است. نگارنده در این مقاله ضمن بررسی مفهوم
حکمت از دیدگاه فلسفه و عرفان به دنبال مظاهر ان در یکی از عرصه های
معماری اسلامی یعنی بنای مساجد است.
معماری مسجد بدون
حکمت اصلا بی معنی محتوا است و درک ان در بنای خانه های خدا برای هر سالک و مومن قابل لمس است. در واقع سوال کلیدی در این مقاله معنای
حکمت در
معماری خانه های خدا است و چگونگی بروز و تجلی ان است.