بررسی تجلی کثرت و وحدت در دیوارنگاری معماری اسلامی دوره های صفویه و قاجار(نمونه موردی سردر مسجد شیخ لطف الله اصفهان)

گروهی از هنرشناسان معتقدند هنر اسلامی برپایهی اصولی استوار گردیده است که عبارتند از: توحید الهی، وحدت، کثرت، علم، زیبایی و نظم که در مجموعه ی این اصول وحدت جایگاه خاصی دارد تا مبین توحید الهی در اسلام باشد. برای مثال، بورکهارت در این باره میگوید: ازنظر اسلام، هنر الهی پیش از هر چیز تجلی وحدت الهی در جمال و نظم عالم است. وحدت در هماهنگی و انسجام عالم کثرت، در نظم و توازن، انعکاس می یابد. غالب آنچه در منابع هنر اسلامی به عنوان تزیینات دیواری، تزیینات معماری ، کاشی کاری و غیره تعریف می شود ، خود مصداق بارز هنر دیوار نگاری در این دوره اند ، و نه تنها رونق چشم گیری به این هنر داده اند، بلکه در مطابقت با معیارهای شناخته شده برای یک دیوار نگاره واقعی از امتیازات برتری نیز برخوردار می باشد. در این مقاله به جایگاه دیوار نگاری در معماری سنتی ایران (دوره اسلامی)و نقش آن در ساماندهی بصری فضاهای معماری پرداخته شده است. در ادامه دیوار نگاره های دوره اسلامی ایران در زمینه مذهبی و ارتباط های فرمی ، معنایی و مفهومی سردر مسجد لطف الله اصفهان مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

کثرت و وحدت ، دیوارنگاری ، تزیینات معماری اسلامی ، هنر ایرانی – اسلامی ، دیوار نگداره هدای سدر در مسجد شیخ لطف الله