بررسی سیر تغییر نمای معاصر شهر تهران (با رویکرد مقایسه سبک معاصر به التقاطی)

نمای شهری اهمیت و جایگاه مهمی در منظر شهری، سازمان بصری شهر و هویت بخشی معماری آن دارد.همانطور که نمای ساختمان ها نمونه ای از منظر شهر را به چشم میکشد، اولین بخش از ساختمان می باشد که به چشم می آید و خود را به بینندگان نشان می دهد و این بیننده است که آن را تحلیل میکند. طراحی نمای ساختمان ها تاثیر به سزایی به سیمای کالبدی شهر دارد و در واقع فصل مشترک طراحی شهری و منظر شهرها می باشد. امروزه نمای هر شهری به جای اینکه تحت تاثیر سبک ایرانی ، فرهنگ واقلیم آن منطقه باشد، تحت تاثیر نمای اروپایی و التقاطی قرار گرفته که این هیچ سنخیتی با معماری ایرانی ندارد همچنین اصول و قواعد مربوط به آن را هم رعایت نکرده است.از این رو معماری معاصر ایران هنوز در معماری ساختمان های ایران درست شناخته نشده و بر پایه اصول و قواعد خود نمی باشد. از این بابت اهمیت این موضوع بر این می باشد که باید زیر ساخت ها به وسیله جامعه مهندسان ، نظام مهندسی ، شهرسازی و غیره برای هدایت دادن به نمای ساختمان های ایران فراهم شود. اجرای سبک های ایرانی یا معاصر ایرانی در نمای ساختمانها باعث ارتقای فرهنگ معماری ایران و همچنیین زیباشناسی شهر از لحاظ بصری و یکپارچگی ساختمانها می شود. در این پژوهش سوال میشود :دلیل گرایش مردم به سبک التقاطی در نبود مفهوم نمای ایرانی چیست؟پس فرضیه مطرح شده در این مقاله این است که با شناخت کامل اصول معماری معاصر ایران و اجرای آن روی نماهای ساختمان ها می توان هویت روح معماری معاصر ایرانی را در آن جست. هدف این پژوهش بررسی تغییرات نمای معاصر شهری در نمونه ی موردی شهر تهران می باشد که با استفاده از این روش توصیفی تحلیلی و مطالعه میدانی با شناسایی، ارزیابی و سنجش وضع موجود در نمای معاصر شهر تهران در راستای یافتن معیارها واصول معماری معاصر برای ایجاد نما با الگو برداری مناسب از سبک معاصر فراهم گردد. این پژو هش با تکیه به علم معماری معاصر به دنبال معیارهایی برای روشن کردن روش درست معماری معاصر و چگونگی شناخت معماری معاصر به شهروندان می پردازد.