هماهنگی بهینه رلههای جریان زیاد با بکارگیری نقاط شکست

سیستم حفاظتی یک شبکه قدرت بایستی یک سیستم انتخاب گر باشد بدین مفهوم که رله اصلی ابتدا فرمان قطع صادر کند و در صورت عدم عملکرد آن، رله پشتیبان پس از گذشتن تاخیر زمانی، خطا را رفع نماید. برای این منظور بایستی رله های اصلی و پشتیبان با هم هماهنگ شوند. روشهای معمول هماهنگی در شبکه های بهم پیوسته امروزی کارایی چندانی ندارند. به همین جهت امروزه استفاده از روشهای هوشمند و یا بهینه سازی مرسوم گشته است. در این مقاله ابتدا با استفاده از تئوری گراف مجموعه نقاطی که باید ابتدا رله های انها تنظیم شوند (نقاط شکست)، مشخص شد و سپس ترتیب رله هایی که باید هماهنگ شوند معین شده است. سپس برای تنظیم و هماهنگی رله های جریان زیاد اصلی و پشتیبان جفت جریان مشخص به ازای خطا در نقاط معین و در شرایط مختلف شبکه به دست می ایند و در نهایت برای این جفت جریان یک تابع هدف محاسبه می گردد و به کمک روش بهینه سازی سیمپلکس دوگان این تابع هدف حل شد ه و جوابهای کمینه برای تنظیم جریا نی و زمانی رله های شبکه به دست می آیند، به عبارت دیگر ترکیب نقاط شکست با روش تنظیم و هماهنگی بهینه که قبلا نیز صورت نگرفته است، از اهداف اصلی این مقاله است.

کلیدواژه ها:

هماهنگی بهینه ، نقاط شکست ، شش جفت جریان ، اضافه جریان ، تابع هدف