انعطاف پذیری در مسکن سنتی دوره قاجار در تهران

انعطاف پذیری یکی از مفاهیم کلیدی در الفبای شکل گیری معماری مسکونی ایران است.که در صورت مطالعه عمیق می تواند به تدوین اصول طراحی مسکن امروز کمک نماید.انعطاف پذیری کیفیت فضایی بوده است.که در معماری خانه های تاریخی ایرانی وجود داشته و معمار ایرانی از ان بهره می برده است. اهمیت انعطاف پذیری در فضاهای مسکونی ایجاد فضاهای مطلوب و مناسب با توجه به سلامت جسم و روان و تاثیر انسان از محیط سکونت این الزام را به وجود می اورد و معماری قاجار اصول، مبانی و الگوهای قدیم معماری ایران را ارتقا بخشیده و نوآوری هایی از نظر فضا به وجود آورد. لیکن، به نظر می رسد، قوت لازم خلق یک معماری نوین را نداشته است . معماری دوره قاجار، با توجه به خود معماران و شاید کارفرماها در شهرهای مختلف و بر اساس اقلیم آن شهرها متفاوت است. مثل تمام دوران ها، در مناطق بیابانی و کویری به یک شکل بوده، و در مناطق کوهستانی به شکل دیگر. غرب و شرق و شمال و جنوب از لحاظ معماری با هم متفاوت بودند، هر چند مربوط به یک دوره باشند.و تمام بنا های موجود در این دوه بر اساس محیطی که در آن قرار داشته اند طراحی و اجرا شده انداین یک قاعده است و ما وقتی بناها را با هم مقایسه می کنیم بیشتر متوجه این تفاوت ها می شویم .

کلیدواژه ها:

مسکن ، مسکن سنتی ، انعطاف پذیری ، قاجار مسکن قاجار