بررسی پراکنش مکانی بارندگی متوسط سالانه استان قزوین با استفاده از زمین آمار

تغییرات بارندگی در زمان و مکان از ویژگیهای اقلیم های خشک و نیمه خشک است . تغییرات مکانی ناشی از تفاوت بارندگیدر مناطق مختلف بدلیل تغییرات آب و هوایی بوده و برای تهیه نقشه های تغییرات مکانی نیاز به برآورد مقدار بارندگی درنقاط مجهول بین ایستگاه ها دارد. روش های مختلفی با دقت های متفاوت برای میان یابی داده های مکانی وجود دارند. در اینتحقیق روشهای مختلف میان یابی زمین آماری و قطعی جهت تهیه نقشه های پراکنش مکانی بارندگی متوسط سالانه استانقزوین مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق از اطلاعات 74 ایستگاه هواشناسی استان قزوین استفاده شد. نتایج نشان دهندهدقت بالاتر روش های میان یابی زمین آماری دارد. روش کوکریجینگ با مدل نمائی با متغیر کمکی شاخص فورنیه اصلاح شدهبا ضریب همبستگی بالا (0/98) در بین روشهای مورد بررسی بالاترین دقت را داراست. با توجه به نقشه تغییرات مکانی بارندگی سالانه که از روش کوکریجینگ تهیه شد مشخص می شود که بیشترین مقادیر بارندگی متوسط سالانه (Pt) درشمال،شمال شرق و جنوب غرب منطقه مورد مطالعه دیده می شود که شامل مناطق کوهستانی و مرتفع می شود. کمترین مقادیربارندگی در مرکز و شمال غرب استان قزوین وجود دارد که به دلیل وجود دشت و مناطق پست می باشد.

کلیدواژه ها:

میان یابی ، کریجینگ ، بارندگی متوسط سالانه