عرفی پایه های مقاوم هسته دار جهت استفاده در مناطق تحت بحران کم آبی

کمبود آب ویژگی اصلی کشاورزی در نواحی نیمه خشک است که در نیمه ی اول سال باعث القای تنش خشکی می شود. درختانمیوه در این شرایط می توانند زنده بمانند چرا که آنها مستعد ایجاد تغییرات فیزیولوژیکی یا مورفولوژیکی هستند که آنها راقادر می سازد تا از تکنیک های مختلفی برای متعادل کردن کاهش پتانسیل آب استفاده کنند تا بتوانند فعالیت های متابولیکی رادر پتانسیل آب کمتر حفظ کنند. در این راستا پژوهشی با هدف ارزیابی مقاومت به خشکی در سه پایه ی رویشی هسته دار درمحیط کشت بافت انجام شد. به منظور اعمال تیمار تنش خشکی به نمونه های مستقر در محیط کشت پایه از پلی اتیلن گلیکول-6000 هندی استفاده گردید. بدین منظور ابتدا محیط کشت MS حاوی آگار تهیه و قبل از استریل سازی در اتوکلاو، PEG درغلظت های صفر، 3 و 6 درصد وزنی- حجمی به محیط های کشت اضافه گردید. پایه های استقرار یافته پس از گذشت 30 تا 35روز به محیط کشت حاوی PEG انتقال داده شدند. شرایط محیط رشد در مرحله تنش با مرحله استقرار هیچگونه تفاوتی نداشت.در این مرحله نمونه آلی مورد مطالعه به مدت 20 تا 25 روز در محیط تنش قرار گرفتند پس از این مدت اندازه گیری شاخصهای مورفولوژی و فیزیولوژی رشد انجام شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا شده و از نرم افزارSAS برای آنالیز داده ها و همینطور از روش دانکن برای انجام مقایسه میانگین استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

تنش خشکی ، آب ، پایه های هسته داران ، کشت بافت