بررسی عملکرد سازه های فولادی جداسازی شده تحت تحلیل استاتیکی غیر خطی

امروزه سیستم های جداسازی لرزه ای به یکی از روش های محبوب حفاظت ساختمان در برابر زلزله، در مناطق زلزله خیز تبدیل شده است. این روش که جز روش های کنترل غیر فعال محسوب می شود یک روش طراحی مقاوم است که به جای افزایش ظرفیت لرزشی ساز، مبتنی بر کاهش نیاز لرزه ای می باشد. برای دستیابی به این هدف، دو سال سه چهار و هشت طبقه فولادی برای سه حالت با پایه گیردار ، با پایه پلاستیکی - هسته سربی و با پایه اصطکاکی - پاندولی در نرم افزار sap2000 مدل شده است. برای مقایسه پاسخ ها، جدا سازها در زیر رو سازه نصب شده و با استفاده از تحلیل استاتیکی غیرخطی ( پوش آور) سه حالت با پایه پلاستیکی، با پایه اصطکاکی بین پای ثابت مورد بررسی قرار گرفته اند. نتایج نشان می دهد جدا سازها باعث کاهش برش پایه و دریفت نسبی طبقات شده و این میزان کاهش در سازه های کوتاه و سخت بیشتر است. همچنین جداسازی و باعث پدید در تشکیل مفاصل و بهبود سطح عملکرد می شوند به گونه ای که حتی در گام های فراتر از تغییر مکان هدف به سطح عملکرد مورد نظر نمی رسند.

کلیدواژه ها:

تحلیل استاتیکی غیرخطی ، جداگر لاستیکی-هسته سربی جداگر اصطکاکی-پاندولی ، برش پایه ، دریفت نسبی طبقات