ارزیابی دقت تکنیک مدل نواری در تحلیل دیوارهای برشی فولادی بدون سخت کننده

برای مدل سازی دیوارهای برشی فولادی بدون سخت کننده و لاغر چندین روش وجود دارد که مدلسازی به روش اجزاء محدود دقیق ترین روش است. البته قابل ذکر است که روش اجزاء محدود به داشتن دقت بالا، هزینه بر و زمان و نیز می باشد. از طرفی روش مدل نواری نیز یکی از روش های تقریبی است که نتایج به دست آمده از آن تطابق قابل قبولی نیز با نتایج آزمایشگاهی دارد. نیرویی کمانش دیوارهای برشی فولادی لاغر در محدوده ی الاستیک آن قدر نسبت به ظرفیت نهایی آن کمی باشد که منجر به معرفی روش مدل نواری گردید. مقاله حاضر به بررسی مقایسه روش مدل نواحی با روش اجزاء محدود که هر دو از روش های تحلیل دیوار برشی فولادی می باشند می پردازد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که روش مدل نواحی به طور میانگین، برش پایه و سختی اولیه دیوارهای برشی فولادی لاغر و بدون سخت کننده را به ترتیب 12/75 و 12/54 در صد کمتر از روش اجزاء محدود پیش بینی می نماید. با وجود این روش مدل نواری یک روش قابل اعتماد در تحلیل و طراحی اولیه دیوارهای برشی فولادی لاغر و بدون سخت کننده است که بزرگ ترین مزیت این روش کاستن از حجم محاسبات به خصوص برای سازه های بلندمرتبه می باشد.

کلیدواژه ها:

دیوار برشی فولادی لاغر و بدون سخت کننده ، برش پایه ، سختی اولیه ، روش مدل نواری ، روش اجزاء محدود