بررسی قابلیت های معماری زمین پناه در کاهش مصرف انرژی

هدف این نوشتار بیان فرصت های جدید با گسترش فضاهای شهری زیرزمینی با قرار گرفتن تمامی یا قسمتی از ساختمان های شهری در دل زمین می باشد و با بررسی اثرات به کارگیری این ایده در مقیاس شهری از طریق معرفی نمونه های اجرا شده در دنیا، بررسی ادبیات موضوع و اثرات زیست محیطی و تأثیر آن در نگهداشت انرژی، به کارگیری این ایده در شهرسازی معرفی و تحلیل می شود و در انتها مشاهده می شود که معماری زمین پناه و شهرسازی توسط از بین بردن فشار روی سطح، حفظ خاک و کنترل فرسایش، رها کردن فضاهایی سبز در مراکز شهری به صورت دست نخورده و حل بسیاری از معضلات زیست محیطی مانند جزیره گرمایی، افزایش محیط های شهری و ایجاد روابط شهری بهتر، کیفیت محیط شهری ما را بهبود می بخشد و از انرژی آب و، باد و سایر منابع طبیعی حفاظت می کنند و می تواند همیشه به عنوان یک ایده موثر در توسعه پایدار مد نظر معماران، شهر سازن و برنامه ریزان شهری باشد.

کلیدواژه ها:

معماری زمین پناه ، نگهداشت انرژی ، حفظ محیط زیست ، شهرسازی پایداری