کاربرد ژئوتکستایل در افزایش ظرفیت باربریCBR بستر راه بدون ریه

خاک علی رغم مقاومت فشاری خود در کشش عملکرد ضعیف و کارایی نامناسبی دارد. برای جبران این ضعف اغلب از مسلح کننده های گوناگون در سازه های خاکی استفاده می کنند. استفاده از الیاف مصنوعی در راه سازی با توجه به خصوصیات مقاومتی مطلوب برای کاربردهای مورد نظر در سال های اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است. از جمله الیاف مصنوعی مصالح ژئوسنتتیکی به ویژه ژئوتکستایلها می باشند. پاهای بدون روی معمولاً برای ترافیک های کم حجم و به عنوان جاده های دسترسی مورد استفاده قرار می گیرند. طراحی این نه راه ها بر این اصل استوار است که خاک به کار رفته در هر لایه بتواند با ظرفیت باربری کافی، مقاومت برشی مورد نظر را فراهم کند از ایجاد تغییر شکل های زیاد که باعث به وجودآمدن ترک های خستگی در یک لایه و یا لایه ی بالای آن می شوند جلوگیری نماید. استفاده از ژئوتکستایل در جاده های بدون رویه تأثیر بسزایی در ظرفیت باربری، کاهش حجم عملیات خاکی و کاهش هزینه و سهولت در نحوه اجرا دارد. در این تحقیق عملکرد ژئوتکستایل به عنوان مصالح نوین ژئوسنتتیکی درون بستر ضعیف راه و تأثیر آن بر ظرفیت باربری (CBR ) مورد بررسی قرار می گیرد. نتایج تحقیقات به عمل آمده نشان می دهد استفاده از این محصول ژئوسنتتیکی منجر به بهبود مقابلت و افزایش نسبت سی بی آر مصلح شده و همچنین کاهش نشست می گردد.

کلیدواژه ها:

ژئوتکستایل ، مسلح سازی ، س ی بی آر ، بستر راه ، ظرفیت باربری