گفتمان سازی به مثابه رویکردی برای کاربرد اندیشه های کلان و بنیادین اسلامی در نظام تعلیم و تربیت

این مقاله با هدف ارائه رویکردی جدید برای کاربست معارف بنیادین و کلان اسلامی در تعلیم و تربیت نوشته شده است. این رویکرد که « رویکرد گفتمان سازانه » نام دارد، دارای مزایای مختلفی است که در ادامه به آنها اشاره می شود: همه جانبه بودن و توجه همزمان به ابعاد معرفتی، معنوی و عملی؛ تغییر مرکز توجه از ذهن به قلب مخاطب و از حافظه پروری به اندیشه ورزی؛ توجه به دین بعنوان روح حاکم بر تمامی معارف و ارکان نظام آموزشی؛ دارا بودن عناصر اصلی برنامه ریزی یعنی « ایدئولوژی یا معرفت »،« هدف »،« فرایند » و « نتیجه » ؛ در این رویکرد « مخاطب » جایگاه ویژه ای پیدا می کند؛ همچنین از ظاهر بینی برحذر است و به روابط ذاتی معارف نظر دارد؛ تنها به انتقال مستقیم معارف نمی پردازد و در بسیاری از موارد شیوه های غیرمستقیم را نیز مهم می داند؛ و نهایتا اینکه این رویکرد بر این باور است که گفتمان سازی یک معرفت، نیازمند بسیج تمامی عناصر و ارکان آموزشی است.

کلیدواژه ها:

گفتمان ، گفتمان سازی ، تعلیم و تربیت اسلامی ، رویکرد