عنوان مقاله : بررسی نحوه تعیین تابعیت و اقامتگاه از دیدگاه تعارض قوانین

احوال شخصی اصطلاحی است مشتمل بر رابطه های حقوقی که دو موضوع تابعیت و اقامتگاه را ناگزیر باید بیرون از دایره شمول قاعده تعارض قوانین راجع به احوال شخصی در نظر گرفت. اقامتگاه رابطه ای است حقوقی و دارای بعضی از خصائص سیاسی که بین اشخاص و حوزه معینی از قلمرو دولتی برقرار می شود و بدین وسیله اشخاص بدون آنکه واجد وصف تبعه باشند از گروه ساکنین و متعلقین به آن حوزه تشخیص داده می شوند. هر گاه تابعیت و اقامتگاه شخصی مربوط به یک کشور باشد مثل یک فرد ایرانی که همواره در ایران زندگی می کند و اقامتگاه دارد اقامتگاه وی داخلی است و هر گاه کشور متبوع و کشور محل اقامت شخص با یکدیگر مطابقت نداشته باشد مثل شخص ایرانی که در انگلیس اقامت داشته باشد اقامتگاه وی بین المللی است. در تابعیت رابطه شخص با دولت واجد وصف معنوی است؛ یعنی ارتباط شخص با دولت متبوع خود با قطع نظر از محل اقامت او می باشد و حال آنکه اقامتگاه شخص در مملکتی قرار دارد که منافع او در آنجا متمرکز شده اند و این منافع نوعا مالی و مادی هستند.

کلیدواژه ها:

اقامتگاه ، تابعیت ، احوال شخصیه ، تعارض قوانین