ارزیابی کیفیت دوره های آموزش ضمن خدمت مقطع ابتدایی بر اساس الگوی سیپ در شهرستان شوش

در دنیای امروز بخش آموزش و پرورش یکی از ارکان اصلی هر نظام اجتماعی را تشکیل می دهد. در این بین آموزش و پرورش و آموزش عالی اهمیت فوق العادهای یافته و معلمان هسته مرکزی و پایه و اساس هرم آموزش را تشکیل می دهند (توسلی و آهنچیان، ۱۳۹۰ ). معلم اساسی ترین عنصر در نظام آموزش و پرورش می باشد که نقش الگو، مربی و راهنمای دانش آموزان و هدایت کننده فرایند تعلیم و تربیت را بر عهده دارد. میزان صلاحیت، کارآمدی، علاقه مندی، تسلط حرفه ای و مطلع بودن وی تعیین کننده فرآیند یاددهی- یادگیری است، لذا در هر نظام آموزشی توجه به معلمان و مجریان برنامه ها و طرح های آموزشی، بعنوان مهم ترین عامل موفقیت و یا شکست نوآوری های آموزشی مطرح می باشد (کاکوجویباری،۱۳۸۲). از طرفی معلمان، عموماً دانش مورد نیاز برای ورود به کلاس های درسی را در مراکز تربیت معلم یا دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی کسب می کنند و پس از آن فعالیت حرفه ای خود را آغاز می نمایند. بدین ترتیب میان زمان تحصیل معلمان و زمان تدریس آنان فاصله ای ایجاد می شود که هرچه سابقه ی آنان بالاتر رود با وجود اینکه به تجربه ی آنان افزوده، فاصله و شکاف نیز به تبع آن بیشتر خواهد شد و گرد و غبار کهنگی و فرسودگی بر سیمای دانش آنان خواهد نشست. فن آوری جدید که با سرعت سرسام آوری حرکت رو به جلو دارد لزوم بروز کردن اطلاعات را می طلبد. بطوری که یادگیری مادام العمر و آموزش ضمن خدمت مطرح می شود. هدف راهبردی چنین دوره هایی روزآمدن دانش معلمان است (هانسون، ۲۰۰۲ ؛ به نقل از فتحی واجارگاه،۱۳۸۳).