ارائه یک روش تکاملی در بهبود باراوری پس از ساخت با رویکرد آماری

افزایش روزافزون ناپایداری در پارامترهای ساخت مدارات و حساسیت بیشتر طرحهای امروزی به این ناپایداریها بر لزوم رویکرد آماری به طراحی مدارات دیجیتال افزوده است . ناپایداری پارامترهای ساخت معمولاً به وقوع تغییرات ناخواسته و غیر قابل پیش بینی در مشخصههای اصلی طرح نظیر تأخیر مسیر بحرانی و توان مصرفی و متعاقباً کاهش بازده فرآیند ساخت میانجامد. از اینرو ارائه یک روش بهینه سازی چندهدفی به منظور افزایش بازده ساخت با احتساب امکان وقوع ناپایداری در پارامترهای ساخت ضروری به نظر میرسد. در این مقاله یک روش بهینهسازی تکاملی با رویکرد آماری و بر مبنای سیاستهای مختلف بهبود آماری بازده ساخت ارائه شده است. در روش مذکور از تعیین اندازه گیتهای مختلف و تعیین ولتاژ آستانه گیتهای موجود در سطح مدار به عنوان سیاستهای اصلی بهبود بازده ساخت استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

ناپایداری پارامترهای ساخت ، تحلیل زمانی آماری ، بهینهسازی بازده ساخت ، الگوریتمهای تکاملی