بررسی تاثیر متنوع سازی صادرات بر رشد صادرات غیر نفتی در ایران

بحث متنوع سازی صادرات در کشورهای در حال توسعه که عمدتاً بر صادرات تک محصولی متکی بوده اند، مورد توجه بسیاری از سیاست گذاران قرار گرفته است که غالبا بیان می شود، متنوع سازی صادرات با گذشتن از صادرات سنتی به صادرات غیر سنتی، مهمترین مولفه رشدمتکی بر صادرات است . در این پژوهش با استفاده از روش پاینرس و فرانتینو ) 1997 ( و داده های سری زمانی 88 - 1358 و با بهره گیری از روش OLS رابطه بین رشدصادرات غیر نفتی و شاخص های ترکیب صادرات و نرخ ارز واقعی مورد بررسی قرار گرفته اند؛ همچنین در این مقاله ساختار ترکیب صادرات غیر نفتی بررسی شده است و نتایج تحقیق حاکی از تأثیر مثبت و معنادار متنوع سازی صادرات بر رشد صادرات غیرنفتی می باشد . تغییر ساختاری کوتاه مدت و میان مدت در ترکیب صادرات غیر نفتی رخ نداده ولی صادرات از درجه بالایی از متنوع سازی برخوردار بوده است. بنابراین پیشنهاد می گردد که به سیاستهای متنوع سازی صادرات، به ویژه به متنوع سازی عمودی صادرات اهمیت ویژه داده شود چرا که این امر منجر به افزایش رشد صادرات و در نهایت، رشد اقتصادی خواهد شد.

کلیدواژه ها:

رشد صادرات غیر نفتی ، متنوع سازی صادرات ، صادرات تک محصولی