معماری و توسعه پایدار

محیط زیست گنجینه ای است که ماباید به شکل پایدار مورد بهره برداری قرارگیرد اگاهی جامعه ازمحیط طبیعی اقلیم و ویژگیهای سرزمینی که درآن زندگی می کند ادراک فضایی جامعه و بخشی ازاگاهی اجتماعی است معماری ایران نیز همانند معماری سایراقوام سازمان یا بخشی ازفضای شهر و بنا است که درشکل گیری آن درزمینه زندگی و فرهنگ بطور متعادل مشارکت دارند مسئله اصلی درمعماری معاصرجهان امروز قطع ارتباط میان معماری بومی و نیازهای مدرن است ضروری است که راه حلهای استفاده شده دردنیای قدیم را به منزله سنبلی ازراه حلهای سبز یاد اوری کرد و سپس آنها را توسط پیشرفت های تکنولوژیک عصرحاضر با دنبای جدید تطبیق داد یکی ازسنبلهای معماری پایدار معماری سنتی ایرانی است که به موضوع های اکولوژیکی و کارایی انرژی هم به لحاظ پایین بودن قیمت اولیه و هم به لحاظ پایین بودن قیمت جاری و کارکرد بنا پاسخ گو بوده است دلیل لزوم راه حلهای گذشته برای تطبیق با شرایط سخت آب وهوایی این است که معماری آن روزهای حاصل پروسه متداول معماری محلی بوده که ازنسلی به نسل دیگر منتقل شده و جایگاه و پیوستگی آن توسط ازمون و خطا طی صدها سال ازمایش می شد توجه به بازگشت به زمانهایی که هنوز استفاده ازانرژیهای تجدید ناپذیر متداول نشده بود میتواند راهگشای دستیابی به راه حلهای بسیارارزشمندی برای استفاده موثر ازانرژیهای پاک دراختیارمان قراردهد