طراحی فضاهای شهری درگستره ی کالبد معنا گرا نمونه موردی: محله ی چیذر

درک رابطه صورت و معنا به عنوان معمایی درهنرومعماری و همچنین اجزای تشکیل دهنده ی شهر مطرح است درسیرتاریخ معماری وشهرسازی ازگذشته های دورتادوران معاصر همواره گمشده ای درطراحی موردکنکاش معماران و طراحان شهری قرارگرفته است که همانا معنای مستتر درپس کالبد و ظاهر معماری است لذا تعابیر مختلفی ازمعنا ارایه شده و باتوجه به بسترهای متنوع اندیشه و فرهنگ بشری تلقی ازمفهوم معنا دست خوش تغییر بوده است درپیمایش حاضر معناگرایی به عنوان رویکردی نوین درطراحی شهری مورد بررسی قرارگرفته است رویکردی که هدف خلق فضای شهری با بهره گیری ااگاهانه ازمعانی و مفاهیم موردنظر طراح را دنبال می کند ازانجا که معناگرایی حوزه های گسترده ای را دربرمیگیرد لذا تعریف محدوده نظری اهمیت دارد دراین پژوهش بابهره گیری ازروش تحقیق توصیفی تحلیلی و باتوجه به بسترهای فرهنگی و بومی طرح مبانی فرهنگ و تفکر اسلامی ایرانی به عنوان مرجع استخراج معانی مورد نظر طراحی شهری درنظر گرفته شده است و ازمیان مفاهیم موثر درطراحی معنا گرا اصولی چون توحید وحدت درعین کثرت و تجلی پروردگار و دین درعالم خلقت به کارگرفته شده است عناصرسازنده طراحی شهری دارای قابلیت های بسیاری برای بیان معانی هستند که ازاین خصوصیت درجهت نیل به طراحی بارویکرد معنا گرا استفاده شده است ازجمله این موارد میتوان به هندسه طراحی جداره ها المانهای شهری فضاهای سبز و نورپردازی دربیان کالبد شهری معنا گرا اشاره کرد

کلیدواژه ها:

معنا گرا ، کالبد ، طراحی مذهبی ، فضای شهری