تبیین ارتباط معیارهای کیفیت محیط سکونت برمیزان حس تعلق درمجتمع های مسکونی بلندمرتبه نمونه موردی شهرک کوثر تهران

مقاله حاضرباهدف تبیین رابطه معیارهای کیفیت محیط سکونت برمیزان حس تعلق درمجتمع های مسکونی بلندمرتبه برآن است تا با شناسایی معیارهای کیفیت محیط زندگی درمجتمع های بلندمرتبه به تبیین ارتباط این معیارها برحس تعلق ساکنین بپردازد بدین منظور با بررسی رویکردهای گوناگون کیفیت محیط سکونت به شناسایی معیارهای کیفیت محیط درمجتمع های مسکونی بلندمرتبه پرداخته و این معیارها دردوسطح محیط مجتمع و محیط مسکونی ارایه گردیدند درادامه به منظوردستیابی به اهداف پژوهش نظریات تعلق مکانی مورد بررسی قرارگرفتند به منظور تایید مبانی نظری پژوهش شهرک کوثر درتهران موردارزیابی قرارگرفت و باتوزیع 380پرسشنامه داده های مورد نیاز گرداوری شد پس ازانجام تحلیل عاملی اکتشافی برروی داده ها 8عامل دارای بردارویژه بالای یک استخراج شد که پس ازنام گذاری عاملها معیارهای مدیریت شهرک ـتسهیلات و خدمات ـ ایمنی و امنیت متغیرهای محیطی ـ تسهیلات محیط مسکونی ـ هزینه و حس تعلق به عنوان معیارهای کیفیتمحیط سکونت درمتغیرهای مسکونی بلند مرتبه استخراج شد و مدل به دست آمده ازمبانی نظری تایید گردید درادامه به تبیین ارتباط معیارهای به دست آمده برحس تعلق پرداخته شد و ازطریق همبستگی پیرسون مشخص گردیدکه تمامی معیارهای کیفیت محیط سکونت دربلندمرتبه ها تاثیرمعنی داری برمیزان حس تعلق ساکنین دارد و نشان داده شد که ازاین بین مدیریت شهرک بیشترین تاثیر را برمیزان حس تعلق ساکنین مجتمع های مسکونی بلندمرتبه دارد .sig=0.000 ٚ p=0.843

کلیدواژه ها:

کیفیت محیط سکونت ، رضایتمندی سکونتی ، معیارهای کیفیت محیط سکونت ، حس تعلق ، مجتمع مسکونی بلندمرتبه