پیشگیری ازجرم و ناهنجاری های رفتاری درمحیطهای شهری باتاکید بررویکرد روانشناسی محیط

بطورکلی بحث مربوط به بررسی تاثیر طراحی معماری و شهرسازی درپیشگیری ازجرم دستاورد دهه ی 60 میلادی غرب می باشد درعمرنسبتا کوتاه این علم درجهان نظریات و رویکردهای متنوع و متفاوتی ارایه شده است درسالهای ابتدایی که ازآن به عنوان نسل اول طراحی محیطی و پیشگیری ازجرم یاد میشود توجه کارشناسان معطوف به اصلاح فیزیکی محیط برای دستیابی به محیطی ایمن بود اما دررویکرد جدید یانسل دوم که دربرگیرنده ی اخرین دستاوردها دراین موضوع است توجهکارشناسان معماران و جرم شناسان به نقش جنبه های روانشناسی اجتماعی فرهنگی محیطهای شهری درپیشگیری ازجرم جلب شده است دراین مقاله پس ازبررسی دستاوردهای رویکرد نخست به تشریح دیدگاه ها و نظریات جدید دراین موضوع پرداخته میشود که دربرگیرنده ی مباحثی مانند: آسایش محیطی، روانشناسی محیطی ،قلمروگرایی هویت و خاطرات جمعی تعاملات اجتماعی و بررسی تاثیر این عناوین درپیشگیری ازجرم است تمام این مباحث بانگاهی روانشناسانه معمارانه پس ازتاکید وتوصیف نقش محیط دربروز یاجلوگیری ازوقوع رفتارهای ناهنجار و مجرمانه به تعریف نقش کلیدی این رویکرد برای دستیابی به محیطی باامنیت ثبات وکارامدی بیشترمی پردازد

کلیدواژه ها:

پیشگیری ، جرم ، معماری ، روانشناسی ، طراحی محیطی