بررسی نقش طراحی معماری درارتقا تعاملات اجتماعی سالمندان درفضاهای شهری

بر طبق آمارهای جهانی و باتوجه به پیشرفت های پزشکی، کاهش مرگ و میر و همچنین کاهش آمار زاد و ولد در جوامع، بالا رفتن جمعیت سالمندان حقیقتی نزدیک می باشد.سالمندان از جمله گروه های اجتماعی هستند که به دلیل شرایط سنی و کاهش نسبی فعالیت های کاری، اوقات فراغت بسیار دارند و امکان استفاده آنهااز فضاهای شهری برای انجام فعالیتهای اختیاری و اجتماعی بیش از دیگر اقشار جامعه است. سالمندان ما پارک نشین هستند چون برنامه ی دیگری برای آنها در نظر گرفته نشده است. بنابراین فضای معماری و شهرسازی یکی از مهمترین عناصر در ارتباط با زندگی سالمند می باشد. سالمندان دوست دارند با انجام دادن مسؤلیت ها وایجاد روابط اجتماعی با همسایگان، ثابت کنندکه همچنان از توانایی دوران جوانی برخوردار هستند.اما آیا طراحی معماری در فضاهای شهری ما نیازهای سالمندان را براورده وتسهیلات لازم را جهت ارتقاء تعاملات اجتماعی برای این قشر از جامعه تامین می کند؟در این پژوهش قصدداریم باتوجه به شناخت ویژگی های فیزولوژیکی(جسمی-فیزیکی)،سایکولوژی(روحی-عاطفی)و ویژگیهای اجتماعی سالمندان تاثیرآنها را درخلق فضاهای معماری وبه وجود آمدن ضوابط خاص طراحی ویژه سالمندان و روش های تقویت تعاملات اجتماعی این قشررا در فضاهای شهری بررسی کنیم. شرایط جسمی و روحی سالمند، شناخت نیازها و ویژگی های این دوران از جمله فاکتورهایی می باشد که رسیدن به این منظور را میسر می سازد

کلیدواژه ها:

سالمندان ، فضاهای شهری ، تعاملات اجتماعی ، ترجیحات سالمندان