بررسی جایگاه معماری خیابانی درخوانایی فضا

فضاهای عمومی مهم ترین بخش های شهر را تشکیل می دهند که یکی از این فضاها خیابان های شهری هستند که تعاملات اجتماعی و جنب و جوش شهری در آن ها به حد اکثر کمی و کیفی خود رسیده است. یکی از اصول و ویژگی های طراحی خیابان خوانا بودن آن است. ناظری که چشم به سیمای شهری خوانا دارد و با آن آشناست می تواند مظاهر تازه احساسی شهر را بی آن که خللی به تصویر نخستین و اصلی وی از شهر وارد آید جذب کند و هر عامل تازه با عوامل قدیمی در تماس و ارتباط خواهد بود همچنین جهت یابی برایش آسان خواهد بود و کاملا از محیطی که در آن زندگی می کند آگاه خواهد بود و بر آن احاطه دارد. شاخصه های متعددی در خوانایی خیابان نقش دارند که یکی از مهم ترین این شاخصه ها نمای ساختمان ها هستند که جزء عناصر کالبدی خیابان و شهر محسوب می شوند. نما عنصری است که امروزه جزء جدائی ناپذیر از بدنه شهری محسوب می گردد. مقاله حاضر که به صورت توصیفی و تحلیلی می باشد با تکیه بر مفاهیم خوانایی، به گردآوری اصول و شاخصه هایی برای هماهنگی و همخوانی هر چه بیشتر نما و جداره ها پرداخته و در پایان معیار هایی جهت ایجاد و تقویت منظر خوانا برای خیابان ها و مناظر شهری پیشنهاد گردید

کلیدواژه ها:

خیابان ، نماوجداره ها ، خوانایی ، منظرشهری