تحلیل الگوی توزیع فضایی کاربری های شهری نمونه موردی: شهراهواز

امروزه اهداف کالبدی فضایی به عنوان یکی از اهداف مهم برنامه ریزی کاربری زمین بر پایه توسعه پایدار شهری قرار گرفته است. هدف این تحقیق بررسی میزان برخورداری مناطق شهر اهواز از کاربری ها و امکانات شهری می باشد. روش این تحقیق توصیفی تحلیلی است و با روش های ارزیابی کمی و روش ضریب مکانی LQi با استفاده از استاندارد سرانه ها و وزن هر کاربری به تحلیل توزیع کاربری ها در مناطق مختلف شهرمی پردازد. تحقیقات نشان می دهد کاربری های تفریحی گردشگری و فرهنگی سرانه نامطلوبی دارند و کاربری مسکونی در شرایط خوبی قرار دارد. همچنین رتبه بندی مناطق نشان می دهد که منطقه سه از لحاظ برخورداری از امکانات و کاربری ها بالاترین و منطقه هفت پایین ترین رتبه را دارا است. با استفاده از روش ضریب مکانی وزن هر کاربری در 8 منطقه شهر اهواز محاسبه و تفاوت مکانی کاربری ها در هر منطقه نسبت به کل شهر مشخص گردید که نشان دهنده توزیع نامناسب کاربری ها، عدم شناخت و برنامه ریزی نامناسب در این زمینه می باشد

کلیدواژه ها:

توزیع متعادل کاربریها ، کاربری اراضی شهری ، سرانههای استاندارد ، مدل ضریب مکانی ، شهر اهواز