بررسی نقش الگوهای رفتای درطراحی فضای باز و نیمه باز خانه های بومی مازندران نمونه مورد مطالعه : معماری مسکونی روستای دیوا در مازندران

امروزه فضاهای باز و نیمه باز در خانه ها یا از بین رفته و یا با آنطور کیفیتی ساخته شده که هیچگونه عملکرد خاصی در آن اتفاق نمی افتد. بنابراین مساله اصلی این پژوهش، پیدا کردن نقش گمشده الگوهای رفتار و فعالیتهای انسان بر طراحی فضای باز و نیمه بازمسکن و عوامل پایداری فضاهای باز و نیمه باز طراحی شده در معماری بومی بر پایه اصل رفتارها و همچنین پیدا کردن راهکاریمناسب برای بهینه سازی و انعطاف پذیری این فضاها در معماری امروزی انجام شده است . در این پژوهش از روش تحلیلی توصیفی و نمونه موردی استفاده شده و با رویکرد استدلالی استنتاجی مباحث واکاوی شده اند. روش جمع آوری اطلاعات در این پژوهش نیز، روش کتابخانه ای و بررسی مدارک مکتوب و روش میدانی و بررسی نمونه موردی بوده است. نمونه مورد مطالعه، معماری معماری مسکونیروستای دیوا درشهر بابل مازندران می باشد . نتایج پژوهش نشان می دهد که یک رابطه معنادار بین سبک زندگی بومی و الگوهای رفتاری متفاوت و متنوع موجود در فضاها و شکل معماری آنها، وجود دارد و یکی از مشکلات اساسی طراحی معماری معاصر، نبود تعریف واقعی از رفتار استفاده کنندگان در فضاهای گوناگون بخصوص فضاهای باز و نیمه باز موجود در خانه ها است. جان مایه اصلیو عملی برای تبیین این راهکارها، حضور و نفوذ در این گونه فضاها و زندگی در آنها با هدف درک عمیق رفتارها و کیفیت فضایی مطلوب موجود در این مجموعه هاست .همچنین پیشنهاداتی برای لحاظ برخی رفتارهای اصلی بررسی شده که برخاسته از نیازهای جسمی و روانی افراد به فضاهای غیر بسته می باشد، در طراحی فضاهای باز و نیمه باز ارائه می شود

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، سبک زندگی ، الگوهای رفتاری ، فضای باز و نیمه باز