کاربرد روش تئوری زمینه ای در برنامه ریزی شهری نمونه موردی: ارزیابی تطبیقی مفهوم رضایت مندی از دیدگاه متخصصین و بهره برداران شهری

همگام با تغییرات و تحولات علمی در سطح جهان، مطالعات دانشمندان بر روی روش های تحقیق بویژه در راستای ایجاد روش ها و نظریات جدید در حل مسائل و مشکلات موجود و سنجش داداه های کیفی مدنظر قرار گرفت. اندیشمندان علوم اجتماعی نیز از این تحولات بی بهره نبوده و همواره نظریات جدیدی را برای سنجش و تحلیل پدیده ها مطرح نموده اند. همگام با ظهور نظریه های فرا اثباتی، در حوزه روش تحقیق هم، رویکردهایی چون نظریه زمینه ای ای بر پایه روش های کیفی اند. رهیافت نظریه زمینه پدیدار گشته بوده و از مجموعه منظمی از رویه ها و فرآیند های متعدد در گردآوری داده ها و تحلیل ها به منظور توسعه نظریه مبتنی بر استقرا، استفاده می نماید. با توجه به اینکه مطالعات کیفی در شهرها فارغ از موضوعات اجتماعی نبوده است در نتیجه در بسیاری از موارددر سنجش و تحلیل داده های تحقیق از روش های بکار گرفته شدهدر علوم اجتماعی استفاده می شود. از آنجا سنجش که پدیده های اجتماعی و به تبع آن موضوعات شکل گرفته در شهر در درجه اول نیازمند درک درست از شرایط محیط و انجام تحلیل ها بر پایه داده های واقعی موجود می باشد به نظر می رسد استفاده از روش هایی مانند نظریه زمینه ای پژوهشگران را در دستیابی به نتایج واقعی و منطقی تر رهنمون سازد. بر این اساس با توجه به ضرورت دستیابی به روش های جدید در بستر دانش شهرسازی پژوهش حاضر در گام نخست به بررسی ویژگی های این روش و جایگاه در پژوهش های کیفی و پرداخته در گام بعدی در قالب نمونه موردی به استفاده ازاین روش در جهت سنجش نگاه شهروندان به مفهوم رضایتمندی پرداخته است.

کلیدواژه ها:

تئوری زمینه ای ، برنامه ریزی شهری ، تحقیق کیفی ، روش تحقیق ، رضایت مندی