توسعه شهر نشینی با رویکرد پیشگیری از جرم

رشد و توسعه شهرنشینی همراه با پیامدهایی که از تحولات زندگی شهری حاصل می شود، این ضرورت را ایجاب می کند تا درچهارچوب نگاهی جامع به بررسی و ارزیابی فرایندهای فرهنگی شهرنشینی، پرداخته شود. توسعه شهرنشینی باعث افزایش رویکردبه مادی گرایی، کجروی، بی عاطفه گی و بروز بزهکاری می گردد و از آنجا که در شهرها افراد شناختی از یکدیگر نداشته و در نتیجه کنترل و نظارت اجتماعی بر عملکرد آنان ازمیان رفته است موجب شکل گیری نابهنجاری اجتماعی می گردد به گونه ای که طبق آمارهای انتشار یافته از سوی برخی موسسات جرم شناسی شاهد افزایش3/5 درصدی خشونت درشهرها و افزایش جمعیت دارد. فضاهای عمومی به عنوان یکی از وضعیت ها و موقعیت هایی که بسیاری از کنش ها بین افراد جامعه در آن ها اتفاق می افتد، می توانند به واسطه طراحی نامناسب، فرصت ارتکاب بسیاری از جرائم را فراهم آورند. نظریه توسعه شهر نشینی با رویکرد پیشگیری از جرم درصدد است تا با طراحی به کارگیری درست فضاء از فرصت های مجرمانه که معلول طراحی نامناسب فضا هستند، بکاهد،انچه از امنیت به عنوان دریافت عینی و ذهنی یاد می شودناشی از ساختار و نحوه ی چیدمان محیط است. لذا برای افزایش آن باید معیارها و استانداردهای برای طراحی فضاهای شهری در نظر گرفت. این مقاله به بررسی توسعه و عوامل توسعه شهر نشینی با رویکرد پیشگیری از جرم می پردازد. به طوری که پس از شناخت شهرنشینی و مولفه های امنیتی، اصول پیشگیری از جرم در ان مورد بررسی قرار خواهد گرفت. همچنین پس از آن نیز راهکارهای پیشگیری از جرمم از منظر شاخص های کالبدی نیز ارائه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

امنیت ، توسعه شهر نشینی ، پیشگیری از جرم ، کالبد