بررسی تطبیقی میزان تعامل الگوی حیاط مرکزی و الگوی یک جبهه پر با عرصه های عمومی شهری

ساماندهی محیط زندگی با تعریف روشن عرصه های خصوصی و عمومی و ایجاد سلسله مراتب فضایی بین این عرصه ها، میسر می شود، از طرفی پاسخ گویی به نیازهای انسان در محیط زندگی معطوف به موارد متعددی همچون امنیت فضایی، روابط اجتماعی، خوانایی، خلوت و حرمت انسانی است که تامین بسیاری از این نیازها جز یا عرصه بندی محیط زندگی ممکن نیست. این عرصه بندی نیازمند سلسله مراتب فضایی عملکردی و اجتماعی است که با مفهوم قلمرو ارتباطی ناگسستنی دارد. امروزه شاهد انیم که الگوی اشغال مسکن در اکثرشهرهای ایران به صورت یک جبهه پر می باشد که این الگو در اکثر موارد بدون توجه به عرصه بندی ها و سلسله مراتب فضا می باشد، از طرف دیگر الگوی حیاط مرکزی را به عنوان الگوی تاریخی داریم که علی رغم پاسخ به سلسله مراتب و عرصه بندی فضا، تعامل بسیار کمی با فضای شهری مجاور خود دارد. در این پژوهش ابتدا به بررسی برخی ازعواملی که بر کیفیت عرصه های عمومی تاثیر گزار می باشند پرداخته شده و سپس با روش توصیفی و علی-تطبیقی به بررسی هریک ازاین کیفیت ها در دو الگوی حیاط مرکزی و یک جبهه پر پرداخته شده است تا مشخص شود از نظر تعامل با فضای شهری کدام الگو مناسب تر بوده و از دیدگاه شهرسازانه تاثیر بهتری را بر فضاهای شهری دارد، و در نهایت بتوان با توجه به هدف اصلی پژوهش که همان برقراری تعامل بین فضای شهری به عنوان عرصه عمومی و فضای سکونت به عنوان عرصه خصوصی می باشد، تا در پژوهش های آتی بتوان الگویی متناسب با نیاز امروز پیشنهاد داد که علاوه بر پاسخ به نیازهای امروزی بتواند تاثیری مثبت برفضای شهری مجاور بگذارد.

کلیدواژه ها:

الگوی اشغال ، حیاط مرکزی ، الگوی یک جبهه پر ، عرصه های عمومی شهری