بهسازی و نوسازی بافت فرسوده مرکز شهر ارومیه با تاکید بر توسعه پایدار شهری وروش AHP

مراکز شهرهایی با سابقه قدیمی به دلیل مرکزیت جغرافیایی، سهولت دسترسی، مرکزیت نقل اقتصادی و ویژگی های تاریخی-فرهنگی دارای پتانسیل های بالقوه بالایی می باشند، علی رغم ویژگی های مثبت قسمت مرکزی شهرها بافت آنها از لحاظ مشکلات کالبدی، درهم پیچیدگی بافت و ضعف زیرساخت ها رنج می برند و در واقع فرسوده می شوند. هدف این مقاله بهسازی و نوسازی بافت فرسوده مرکز شهر ارومیه باتاکید بر توسعه پایدار می باشد چراکه مداخله در این بافت ها نیازمند نگاهی چند جانبه و چند بعدی است. این مقاله با رویکردی توصیفی-تحلیلی، از روش مطالعات میدانی و کتابخانه ای و با استفاده از مدل SWOT و فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و با بهره گیری از نرم افزارExpert Choice تهیه و تدوین شده است. یافته های حاصل از تحلیل مدل فوق در این پژوهش نشان می دهد که قرار گیری هسته فعال تجاری-خدماتی شهر در محدوده(با وزن 0.284) و وجود عناصر تاریخی با ارزش (با وزن 0.190) بیشترین امتیاز را در بخش سایر قوت های محدوده به خود اختصاص داده اند. همچنین بیشترین نقاط ضعف بافت فرسوده شهر ارومیه مربوط به پایین بودن کیفیت ابنیه و فرسودگی اغلب مساکن(با وزن 0.161) و وجود معابر تنگ و نفوذ ناپذیر(با وزن 0.152) می باشد که از مشخصه ها و نقاط ضعف بیشتر بافت های فرسوده در کشور ما بشمار می روند. با توجه به اینکه بافت فرسوده شهر ارومیه درواقع همان بافت کهن شهر می باشد، نزدیکی به بازار و مراکز خرید(با وزن0.179) و دسترسی آسان به خیابان های اصلی شهر( با وزن 0/167) از جمله فرصت های اصلی نوسازی وبهسازی بافت بشمار می رود. از جمله عوارومیه اصلی تهدید کننده برای آینده این بافت نیز می توان به بی توجهی به تغییر محله برای انطباق با نیازهای روز (با وزن0.189) و نا امنی و نفوذ ناپذیری معابر(با وزن 0.159) اشاره کرد. در ادامه با بهره گیری از این عوارومیه، راهبرد های تهاجمی، بازنگری،تنوع و تدافعی به منظور حرکت بافت فرسوده شهر ارومیه به سمت توسعه پایدار شهری پیشنهاد گردید.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، بهسازی ونوسازی ، توسعه پایدار شهری ، بافت قدیم مرکز شهر ارومیه ، مدل SWOT-AHP