ارزیابی ریسک واحد پلی کربنات پتروشیمی خوزستان با استفاده از روشهای PHA و EFMEA

صنعت پتروشیمی ازدیدگاه عموم نقش عمده ای در آلودگی های زیست محیطی دارد. ارزیابی ریسک فرایند تخمین میزان ریسک و تصمیم گیری در خصوص قابل پذیرش بودن آن می باشد این تحقیق با هدف حذف ، کاهش ، کنترل ریسکهای محیط زیستی موجود در واحد پلی کربنات پتروشیمی خوزستان به انجام رسید. پژوهش مذکور از نوع کاربردی بوده که پس از بررسی فعالیت و فرآیند واحد مربوطه، خطرات و عوامل بلقوه آسیب رسان شناسایی شد. سپس این عوامل با توجه به شدت اثر، احتمال وقوع و گستره آلودگی بر محیط زیست، ارزیابی و طبقه بندی گردیدند. در فرآیند ارزیابی مربوط به هر یک از جنبه های محیط RPN بهره گیری شد و (EFMEA) ریسک از روش تجزیه و تحلیل نقاط شکست و آثار زیست محیطی زیستی محاسبه و طبقه بندی شد. نتایج نشان داد آن دسته از جنبههای محیط زیستی که عدد اولویت آنها بالاتر از 125 است دارای سطح بالای به سمت فلر در تاور میباشد که off gas ریسک هستند ،بالاترین جنبه ریسک در این واحد مربوط به آزادشدن بخارات متیلن کلراید بعلت هدایت محاسبه شده و سطوح ریسک بدست آمده برای فعالیتها در RPN منجر به آلودگی هوا گردید. نتایج ارزیابی ثانویهی جنبههای محیط زیستی و اختلاف این پتروشیمی نشان داد که بکارگیری روشهای نوین در شناسایی و ارزیابی ریسک و اعمال پارهای از اقدامات اصلاحی و کنترلی میتواند تا حدود قابل ملاحظهای از شدت بروز ریسکها و به تبع آن از زیانهای وارد بر محیط زیست بکاهد. . از جمله این اقدامات می توان به کنترل visual توسط بهره بردار، کنترل PM توسط بهره بردار، نظارت بر نصب صحیح spool استفاده از شیشه سایت گلاس استاندارد ، چک از طریق نمونه آزمایشگاهی و مقایسه درصد با وضعیت نشانگر و غیره اشاره کرد

کلیدواژه ها:

ارزیابی ریسک ، عدد اولویت ریسک ، محیط زیستEFMEA واحد پلی کربنات