مبانی نظری طراحی کارخانه های صنعتی با رویکرد معماری پایدار

در رابطه با معماری معاصر موضوعی که اخیرا مطرح شده است موضوع توسعه پایدار و معماری پایدار به عنوان زیر مجموعه ای از طراحی پایداراست. توسعه پایدار مفهومی است به معنای ارائه راحل هایی در مقابل الگو های سنتی کالبدی، اجتمااعی و اقتصادی؛ به گونه ای که بتواند از بروز مسائلی همچون نابودی منابع طبیعی، تخریب اکوسیستم ها، آلودگی ها، افزایش بی رویه جمعیت, رواج بی عدالتی و پایین آمدن کیفیت زندگی انسان ها جلوگیری کند . توسعه پایدار به بهبود کیفیت زندگی انسان در چهار چوب ظرفیت برد اکوسیستم می انجامد. معماری پایدار، مانند سایر مقولات معماری، دارای اصول و قواعد خاص خود است و این سه مرحله را در برمیگیرد:صرفه جویی در منابع، طراحی برای بازگشت به چرخه زندگی و طراحی برای انسان که هرکدام آنها استراتژیهای ویژه خود را دارند. مفهوم معماری پایدار به عنوان خلق فضاهای انسانی و تنظیم رابطه انسان و محیط فیزیکی با مفهوم محیط پایدار در آمیخته است و از آن به عنوان خلق محیط انسان ساخت پایدار می توان تعبیر کرد. به عبارت دیگر معماری پایدار نوعی از طراحی را در می گیرد که با حداکثر استفاده از استعداد های محیطی محیطی مطلوب برای استفاده کنندگان ایجاد کند و با مقیاس مناسب خود به جزئی جدانشدنی با بستر خویش تبدیل شده و به وحدت با آن می رسد. معماری پایدار و اکولوژیک، به معماری مانند یک اورگان زنده توجه می کند تا مکان مناسبی را برای زندگی انسان به عنوان اورگانیسم زنده دیگر فراهم شود. گرچه این نوع از معماری از پیشرفته ترین تکنیک ها برخوردار است ولی در رابطه تنگاتنگی با معماری اقلیمی حرکت می کند. این مقاله قصد دارد به منظور توسعه پایدار و رقابت صنعت ساخت و ساز به بررسی مبانی نظری آنان بپردازد.

کلیدواژه ها:

پایدار ، صنعتی ، مصالح هوشمند ، کارخانه