بررسی کاربرد توسعه ی پایدار و صرفه جویی انرژی در ساختمان های بلند مرتبه ی شهری

طراحی هر نوع ساختمان بر اساس توسعه ی پایدار مانعی برای آسایش زیستی انسان نیست. یک ساختمان پایدار باید برای ساکنین و استفاده کنندگانش مناسب باشد، این بدین معنی است که باید محیط داخلی را به گونه ای طراحی و اجرا کرد که ایمن، سالم و راحت باشد. و از فعالیت های انسانی پشتیبانی کند. برای رسیدن به پایداری، یک ساختمان می باید از نظر کلی متعادل بوده و از سه عامل طراحی پایدار یعنی حفاظت ا ز منابع استفاده از طراحی چرخه زیست در طراحی و ساخت و ساز بهره برداری و نگهداری با توجه به چرخه دوباره استفاده برد واز منابع برخوردار باشد در این مقاله به بررسی مولفه های پایداری و صرفه جویی انرژی در ساختمان های بلند مرتبه شهری پرداخته شده است که نتایج حاصل نشان گر این است که استفاده از تکنیک های پایداری در صنعت ساختمان سازی تلاشی در جهت تأمین کیفیت یکپارچه، از نظر اقتصادی، اجتماعی و محیطی است و تدابیر و راهکارهای مختلفی در این موارد وجود دارد که از طرق مختلف می توانیم جلوی نفوذ هوای نامطلوب محیطی را به داخل ساختمان بگیریم که این باعث کم شدن هزینه های بالای تاسیساتی و صرفه جویی در مصرف انرژی خواهد شد.

کلیدواژه ها:

طراحی پایدار ، صرفه جویی انرژی ، آسایش انسان ، محیط ایمن و سالم