زمینه گرایی فرهنگی، راهکاری برای دستیابی به الگوهای هویت بخش در طراحی داخلی (نمونه موردی: معماری بومی کرمانشاه)

معماری مدرن تغییراتی بنیادین را موجب شد که مهمترین آن ها عدم توجه به زمینه و بستر طرح و به فراموشی سپردن الگوهای هویت بخش در طراحی فضای کالبدی می باشد، در بحث از زمینه گرایی اینکه هر اثر معماری باید با بستر و زمینهی خود هماهنگ و سازگار باشد موضوعی اساسی است . منظور از زمینه، متن، و بستر و محیطی می باشد که معماری در آن شکل می یابد، بنابراین طراح باید شناخت و درکی عمیق از زمینه و محیط طرح داشته باشد ، بستر فرهنگی محیط به عنوان یکی از مهمترین ابعاد زمینه گرایی می تواند راهکاری مناسب در هویت بخشی به الگوهای معماری در طراحی باشد. توجه به انسان و زمینه ی ذهنیت فرهنگی او در طراحی از مهمترین اهداف این پژوهش است که می تواند برای دستیابی به الگوهای هویت بخش در طراحی داخلی مورد استفاده قرار گیرد، بنابراین پرداختن به معماری بومی از این نظر که منعکس کننده ی بسیاری از الگوهای با ارزش زمینه گرایی می باش د و بستر و زمینه ی ذهنیت فرهنگی انسان به حساب میآید ضروری به نظر می رسد، در این نوشتار با روش تحلیلی_توصیفی به مفهوم زمینه گرایی و ابعاد آن پرداخته و سپس توجه به زمینه گرایی فرهنگی و ذهنیت فرهنگی انسان را در دستیابی به الگوهای هویت بخش در طراحی داخلی مورد بررسی قرار می دهد . به عنوان نمونه موردی تعدادی خانه در معماری بومی کرمانشاه از نظر عناصر کالبدی که با زمینه ی فرهنگی محیط و ذهنیت کاربران معماری انطباق و سنخیت بیشتری داشته در هویت بخشی به الگوهای طراحی داخلی مورد واکاوی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

زمینه گرایی فرهنگی ، ذهنیت فرهنگی ، الگوهای هویت بخش ، معماری بومی ، کرمانشاه