ضرورت احداث پارک های آبی در کشور

با توجه به میزان منابع آب و سرانه مصرف ، حدود 25 درصد مردم جهان ، از جمله ایران در گروه کشورهای مواجه با کمبود فیزیکی آب قرار دارند. این بدان معناست که حتی با بالاترین راندمان و بهره وری ممکن در مصرف آب، برای تامین نیازهایمان،آب کافی در اختیار نخواهیم داشت. براساس شاخص فالکن مارک ، کشور ایران در آستانه قرار گرفتن در بحران آبی است. با توجه به اینکه در دهه 1380 و 1390 خورشیدی حدود 69 درصد از کل آب تجدیدپذیر سالیانه مورد استفاده قرار می گیرد، براساس شاخص سازمان ملل، ایران نیز اکنون در وضعیت بحران شدید آبی قرار گرفته است. همچنین از لحاظ موقعیت جغرافیای ، نیمی از مساحت ایران بیابان بوده و دو سوم مساحت آن در شمار مناطق خشک و نیمه خشک قرار دارد. بنا به گزارش ناسا ، بعید نیست بین سی تا چهل سال آینده ، بخش های وسیعی از ایران به بیابان مطلق تبدیل شده و یا غالب مناطق نیمه خشک کنونی به بیابان تبدبل گردد. بنا بر شاخص های ذکر شده، کشور ایران برای حفظ وضع موجود خود تا سال 2025 باید بتواند 112 درصد به منابع آب قابل استحصال خود بی فزاید که این مقدار با توجه به امکانات و منابع آب موجود غیرممکن به نظر میرسد . پارک های آبی میتوانند قسمتی از این مشکل را حل کنند. با توجه با اینکه در پارک های آبی ، کمترین پرت آب وجود دارد و آبهای آن ، با شیب طبیعی زمین به پائین پارک هدایت شده و توسط پمپ های مخصوص دوباره به قسمت اول این چرخه بر میگردند ، میتوانند بهترین منبع ذخیره آب باشند. و جایگزین بسیار مهمی برای مصارفی همچون سونا ها و استخر ها و جاهایی که بیشترین اتلاف آب را دارند ، باشند. در این مقاله سعی می شود ضرورت پارک های آبی ، با توجه به پاک بودن آن به سبب همیشه در جریان بودن آب و همچنین بزرگترین منبع ذخیره آب در مواقع اضطراری و بهترین جایگزین برای مصارف عمومی آب ، مورد بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

پارک آبی ، بحران آب ، ذخیره سازی آب ، مناطق خشک