تلفیق پارامتر های معماری ایرانی- اسلامی (تناسب و پیمون) با الگو های تکرار پذیر معماری مدرن (الگوریتمیک) با تاکید بر هویت بخشی ساختارهای فضاهای معماری

بی هویتی معماری ایرانی در سالهای اخیر به دلیل برداشت شکلی بجای نگرش محتوائی به اصول و نمادهای معماری اصیل ایرانی-اسلامی در کنار تقلید تکنولوژیکی از معماری غرب و غرب زدگی بیش از حد موجب جدایی بیشتر معماران از مفاهیم اصیل معماری سنتی ایران و متعاقباً تقلیل مقام و هویت واقعی آن در شهرهای امروز ما گشته است . نمود این امر خلق فضاهایی است که هیچگونه همخوانی با مفاهیم عمیق معماری و شهر سازی سنتی نداشته و تلاش طراحان برای رجعت به هویت محجور سنتی استفاده ضعیف شکلی و نه محتوائی و گاه فرمال از نمادها و سمبل ها را باعث گردیده که عموماً یا مورد قبول واقع نگردیده اند و یا با تکنیکهای مدرن امروزی، ریتمیک خسته کننده، یکنواخت و بدون جذابیت بصری جلوه نموده اند. لذا این پژوهش می کوشد با تاسی از تکنولوژی روز دنیا تلاش در پی یافتن روشی در روند طراحی باشد که ضمن بهرگیری از مفاهیم محتوائی سنتی (پیمون) و ویژگیهای الگوهای تکرار پذیر (Algorithmic) معماری مدرن به انکشافی مجدد در محیطهای شهری با هویتی اصیل و ساختاری مدرن نائل شود. در این مسیر با استناد به الگو های تکرارپذیر موجود در معماری سنتی و کشف رمزو رازهای آن و با در نظر گرفتن الگو های با ارزش معماری ایرانی اسلامی به دنبال نوعی جامع اندیشی و کلی نگری هستیم که همزمان با تلفیق تمامی پارامتر های موجود پاسخ و هویت مناسب ببخشیم. با بهرگیری از مبانی نظری معماری تکرار پذیر (Computational Architecture) و همچنین معماری ایرانی اسلامی در روند طراحی، تجزیه و تحلیل اصول شکل گیری هر یک از این سیستم های طراحی پراخته شده و شاخص ها و ویژگی های هر یک بررسی شده که این بررسی از طریق مطالعات کتابخانه ای، تحلیلی و توصیفی و نرم افزاری صورت گرفته خواهد گرفت. در مرحله نهایی امکان تلفیق و ترکیب دو الگوی متمایز طراحی مورد بررسی قرار گرفته سعی در خلق یک الگویی که متناسب با معماری سنتی و تکرار پذیر باشد؛ ارائه می شود و با استفاده از الگوی به دست آمده می توان در طراحی معماری و شهر سازی هویت اصیل شهر اسلامی ایرانی در کنار توانمندیهای مدرن شهری توسعه یافته؛ مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

معماری تکرار پذیر ، معماری کامپیوتری ، پارامتر های سنتی ، پیمون