بررسی نقش پژوهشکده ها و مراکز تحقیقاتی انرژی های تجدید پذیر در دست یابی به معماری پایدار

افزایش جمعیت و محدود شدن ذخایر انرژی های تجدید ناپذیر آسیب های جدی را به محیط زیست و سلامتی انسان وارد کرده است. بنابرین تأمین انرژی از منابع تجدید پذیر به دلیل پاک و نامحدود بودن هدف عمده بسیاری از کشورهاست. انواع انرژی ه ای تجدیدپذیر همچون انرژی خورشیدی، بادی، آبی، زمین گرمایی و بیومس نمونه هایی از انرژی های پاک هستند که بهره گیری از این منابع به پایداری و اعتدال مواد و انرژی می انجامد. هدف ابن تحقیق نقش پژوهشکده ها و مراکز تحقیقاتی انرژی های تجدید پذیر در دست یابی به معماری پایدار می باشد. تحقیق انجام گرفته مبتنی بر روش توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری مطالعه تمامی مراکز پژوهشی و تحقیقاتی است که اهداف آن ها دستیابی به معماری پایدار و مطالعات در زمینه انرژی های تجدید پذیر بوده است. در این زمینه نمونه آماری بررسی و پژوهش نه نمونه از آزمایشگاه ها و مراکز تحقیقاتی ساخته شده در چند سال اخیر است. در این نمونه ها به مطالعه مصالح و تکنولوژی های نو جهت بهره گیری از انرژی های تجدید پذیر، چگونگی بهره گیری از این انرژی ها و مطالعات صورت گرفته در این زمینه پرداخته شده است.نتیجه این پژوهش نشان می دهد که بهره گیری از انرژی های تجدید پذیر با کمک مصالح و تکنولوژی نو به پایداری این ساختمان ها انجامیده است. این امر الگویی برای سایر ساختمان ها در تامین انرژی خود از منابع تجدید پذیر خواهد بود. از یافته های این تحقیق می توان اهمیت انرژی های نو در دستیابی به معماری پایدار را نتیجه گرفت که این امر خود در حل بحران انرژی و آلودگی های زیست محیطی گامی استوار بر می دارد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، انرژی های تجدیدپذیر ، مراکز پژوهشی و تحقیقاتی ، بحران انرژی