تعادل و تقارن به عنوان یکی از مفاهیم بنیادی معماری ایران

در مطالعه معماری ایرانی و استخراج مفاهیم، مبانی و ویژگی های آن کاملاً روشن است که اساس و شالوده اصلی آن در فلسفه وجودی این سرزمین بوده است و در نتیجه، مطالعه آن بدون عمیق شدن در مسائل اجتماعی، فرهنگی، دینی و ادبی ناممکن است و روش تطبیقی رفت و برگشتی بین قالب (صورت) و فلسفه اجتناب ناپذیر می باشد. دشواری این تحلیل از همین جا آغاز می شود. چرا که کالبد همیشه قابل نقد علمی است، به ویژه هنگامی که این نقد در ارتباط با محیط فیزیکی و جغرافیایی صورت می گیرد. با وجود تمام بحثهایی که پیرامون معماری ایرانی وجود دارد، آنچه به این نام خوانده می شود یقینا دارای ویژگیهاییست که در عرصه های معنایی و کالبدی قابل پیگیریست. از جمله ویژگیهای کالبدی معماری ایرانی کاربرد هندسه در آن است و از میان راهبردهای هندسی، الگوی انتظام دهنده ی تقارن در هنر و معماری ایران اسلامی جایگاهی ویژه دارد و از طرفی با درنظرگرفتن نظرگاه اندیشمندان ایرانی مسلمان در بیان اهمیت موضوع تقارن در هنر و معماری ایران اسلامی، ما در این پژوهش توصیفی پیمایشی به شرح آن پرداخته ایم.

کلیدواژه ها:

معماری ایرانی ، مفاهیم ، کالبد ، هندسه ، تقارن و تعادل