طراحی مجموعه مسکونی مبتنی بر معماری سال های 1796-1925

مدرنسازی با گسترش روابط در زمان ناصر الدین شاه به اوج خود رسید تا جایی که شبیه شدن ظاهر به فرنگ و فرنگی بودن به ارزشی تبدیل شد که ظاهر توسعه شهری را تغییر داد. سوال این پژوهش این است که ایا فرهنگ غربی در مفهوم مسکن در سالهای 1796-1925 تاثیر گذاشته است یا خیر؟ نتایج بدست آمده نشان داد که در بخشهایی ازخانه هنوز اصالت قدیمی خویش را حفظ کرده اند مانند: مرکز گرایی، هشتی، پنج دری و... و در نما تحت تاثیر فرهنگ غربی تغییر کرده است. در این پژوهش با توجه به ارزش زمین الگویی تعریف گردیده که با فرهنگ وخواسته های زندگی امروز سازگار باشد .نتایج حاصله شامل : محل سکونت و خانه باید دارای فضای تعریف باشد به طوری که حریم خانه حفظ شود. مرکزیت بین بلوکها با حیاطی بین آنها حفظ شود. و فضای خصوصی و عمومی در واحد ها رعایت و در هر طبقه حریم خصوصی حفظ شود. در نماسازی از مصالح مدرن استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

مجتمع مسکونی ، الگوی معماری ایرانی ، مسکن مدرن