هم زمانی ورود صنعت سیمان به بازار رقابتی با افزایش هزینه های انرژی و به دنبال آن هزینه های تولید سیمان، این صنعت بزرگ را با شرایط ویژه و جدیدی روبرو ساخته است. نیاز به کاهش قیمت های فروش در بازارهای داخلی و خارجی و افزایش هزینه های تولید سبب شده است تا نرخ سودآوری تولید سیمان به شدت تحت تاثیر قرار گیرد. از این رو استفاده از افزودنی های معدنی برای کاهش قیمت تمام شده سیمان، بسیار رایج شده است. در این تحقیق، دو نوع سیمان، شامل سیمان پرتلند تیپ دو و پرتلند پوزولانی بر اساس آنچه در صنعت سیمان اصطلاحا مقاومت های اولیه (دو، سه و هفت روزه) نامیده می شود، در مقیاس آزمایشگاهی مقایسه شده اند. بر این مبنا، تاثیر نوعی از بهبود دهنده های کیفیت در مقادیر متفاوت بر روی سیمان پوزولانی، برای بهبود مقاومت های اولیه و صرفه جویی در مصرف کلینکر (نسبت به سیمان تیپ) مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج آزمایش بر مبنای معیار بلین 3400 سانتی متر مربع بر گرم نشان می دهد که با افزودن 0/2 درصد از افزودنی شیمیایی به سیمان پوزولانی، مقاومت های اولیه به میزان تقریبا 30 و 60 درصد به نسبت به سیمان تیپ دو شاهد و سیمان پوزولانی، افزایش یافته است از مهم ترین نتایج حاصل از این تحقیق، می توان به صرفه جویی در مصرف کلینکر با تولید سیمان آمیخته، حداقل سازی زمان استفاده بتن در ماشین آلات و ابزارهای کار در صنایع بتنی، صرفه جویی در مصرف انرژی، به حداقل رساندن قیمت تمام شده تولید و امکان جایگزینی محصولی با حررات هیدراتاسیون متوسط به جای سیمان تیپ دو اشاره کرد.