بهره گیری ازظرفیت درونی شهر برای رسیدن به توسعه پایدارشهری

یکی ازمسائل بسیارمهمی که درتوسعه و گسترش شهرهای امروزی درایران مطرح است توسعه پراکنده و افقی شهرهاست که دلایل این نوع گسترش می تواند عدم نظارت ونداشتن برنامه توسعه مناسب و عدم جلوگیری ازنابودی باغات و اضافه شدن آنها به محدوده های شهری و دلایل مختلف دیگر دراغلب شهرهای کشور باشد باتوجه به تاثیر اساسی شکل شهر برپایداری آن لزوم شناخت مطالعه و درک ابعادمختلف آن وهدایت آن درراستای دستیابی به توسعه پایدار احساس میگردد دردهه های اخیر باظهور انگاره های جدید رشد و توسعه شهری به صورت هوشمند مطرح شده است و توسعه درون زا جزئی ازآن به شمار می آید رویکرد توسعه میان افزا فرایند بازاستفاده قطعات خالی یابلااستفاده درمیان نواحی موجود شهری باتوجه به گسترش بی رویه شهرهای ایران رویکردی موثر می باشد این نوع توسعه درمقیاسهای مختلفی صورت میپذیرد و ازیک قطعه تا سطح کل شهر را درمی گیرد توسعه میان افزا که شاید بتوان آن را ساده ترین تعبیرازتوسعه درون زا دانست باتاکید برزمینهای خالی و رها شده درون شهری سعی دارد توسعه را برروی این اراضی بارگذاری نماید

کلیدواژه ها:

توسعه پراکنده ، شکل شهر ، توسعه پایدار ، رشدهوشمند ، توسعه میان افزا