کارکرد همدلی و همزبانی درانسجام اجتماعی و همبستگی بین دولت و ملت

در این مقاله سعی میشود که رابطه دولتها با انسجام وهمبستگی اجتماعی از منظر کارکرد گرایی مورد تحلیل قرار گیرد بخصوص با تاکید بر اندیشه های امیل دورکیم، در نوشتار حاضر ابتدا به نقش دولتها در ایجاد انسجام وهمبستگی اجتماعی و سپس به اهداف معنوی واجتماعی این همدلی در ایجاد انسجام وهمبستگی اجتماعی که امروزه در سراسر جهان به ویژه در کشورهای توسعه یافته به عنوان کار ویژههای جانبی یا اصلی حکومتها مطرح است اشاره می شود و در ادامه نقش حکومتها در روند جامعه پذیری در قالب قواعد و مقامات اساسی از آداب و عادات و رفتار روزمره تا روشهای علمی، اعطای ارزشهای مشروع، هویت ساز و ایجاد نقش اجتماعی، آموختن مهارتها و ایجاد زمینه برای جامعه پذیری سیاسی، توضیح داده میشود سپس در میان رابطه میان دولت و نشانگان انسجام اجتماعی و عوامل پدید آورنده آن، و نیز عدم انسجام و آسیبهای آن تفصیلاً بحث میشود، همچنین منطق کلی و پیش فرضهای اساسی انسجام اجتماعی و روشهای ایجاد آنها در نظام حکومتها مطالعه میگردد وعوامل بوجود آورنده انسجام نیز ارائه میگردد در جوامع امروزی گوناگونی و ناهمگونی در سطح ملی کاملاً فراگیر که عمدتاً شامل ابعاد و انواعی چون دینی، مذهبی، قومی، زبانی و فرهنگی می- شود در این صورت می توان جامعه ایران را جامعهای با بیشترین تنوع ممکن دانست این مقاله در پی پردازش وپیشنهاد راهکارهایی به منظور همدلی و همزبانی بین دولت و ملت در جامعه ایرانی است.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، جامعه پذیری ، انسجاماجتماعی ، (همدلی وهمزبانی) ، دولت وملت