بررسی میزان آمادگی دانشگاه پیام نور و دانشگاه آزاد مریوان برایتبدیل به سازمان یادگیرنده ازدیدگاه کارکنان واساتید دانشگاه هایمذکور

هدف ازپژوهش حاضر بررسی میزان آمادگی دانشگاه آزاد و پیام نور شهر مریوان برای تبدیل به سازمان یادگیرنده ازدیدگاه کارکنان واساتید دانشگاه های مذکور بر اساس اصول سازمان یادگیرنده پیتر سنگه میباشد.روش تحقیق از نوع زمینه یابی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان دانشگاه های آزاد و پیام نور شهر مریوان میباشند. اطلاعات گردآوری شده از طریق پرسشنامه با استفاده از روشهای آماری t-test مستقل و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تجزیه و تحلیل با استفاده از آزمون تی برای گروه های مستقل نشان دادکه در زمینه مهارتشخصی بین کارکنان دو دانشگاه تفاوت معناداری وجود ندارد. چنانچه در زمینه آرمان مشترک بین کارکنان دو دانشگاه تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین در زمینه تفکر سیستمی بین کارکنان زن و مرد دو دانشگاه تفاوت معناداری وجود ندارد و هیچ یک از دو دانشگاه آمادگی لازم را برای تبدیل به سازمان یادگیرنده ندارند. تجزیه و تحلیلاطلاعات و نتایج بدست آمده با استفاده از روش آماری رگرسیون چندگانه در دانشگاه ها نشان میدهد که از میان متغیرهای جمعیت- شناختی، متغیرهای میزان تحصیلات و سابقه میتوانند میزان آمادگی را به طور معنیداری پیش بینی کنند. و متغیرهای سن و جنسیت نمیتوانند میزان آمادگی را به طور معنیداری پیش بینی کنند. این نتایج نشان میدهد که با افزایش میزان تحصیلات و سن، میزان آمادگی کارکنان افزایش مییابد و با کاهش میزان تحصیلات و سن، میزان آمادگی کاهش مییابد. همچنین با افزایش سابقه، میزان آمادگی کاهش مییابد

کلیدواژه ها:

سازمان یادگیرنده ، یادگیری سازمانی ، میزان آمادگی ، نظرات ، دانشگاه