ارزیابی توانمندی پهنه های مستعد توسعه طبیعت گردی مورد مطالعه: استان قم

زندگی شهری و الزامات ماشینی آن موجب شده است تا تمایل حضور در طبیعت و جستجوی آرامشطبیعی در بین شهروندان به شکل فزایندهای افزایش یابد. در پی پاسخگویی به این نیاز و ساماندهیآن، گونه جدیدی از گردشگری در متون علمی این صنعت با عنوان طبیعتگردی (اکوتوریسم) شکلگرفت. امروزه طبیعتگردی در میان گونه های مختلف گردشگری از جایگاه ویژهای برخوردار است و دربیست سال اخیر رشد قابل توجهی داشته است. استان قم در بین مقصدهای گردشگری ایران یکی ازگردشگرپذیرترین استانهای کشور به شمار می آید و ضرورت دارد تا برای تنوع بخشیدن به محصولاتگردشگری این استان در کنار گردشگری مذهبی ظرفیت سنجی انجام شود. این مقاله با هدف شناساییپهنه های مستعد طبیعت گردی استان قم و اولویت بندی آنها تهیه شده است که از مدل ارزیابی تواناکولوژیکی برای شناسایی پهنه های مستعد و از روش تحلیل سلسله مراتبی برای اولویت بندی اینپهنه ها بهره جسته است. با هدف شکلدهی کانون های طبیعت گردی استان و جذب سرمایه گذاران،تمرکز این تحقیق بر شناسایی و اولویت بندی پهنه های مستعد طبیعت گردی استان قم است. از میانپهنه های مستعد طبیعت گردی 6 پهنه شناسایی و به روش AHP و براساس پنج معیار و بیست و نه زیرمعیار اولویت بندی شدند. نتایج تحقیق نشان می دهد که برای توسعه طبیعت گردی متمرکز در استانقم، به ترتیب پهنه های حوض سلطان، کهک، دستجرد، سلفچگان، قاهان و پلنگ دره با امتیازهای 0/83، 0/74، 0/73، 0/72، 0/62 و 0/57 در اولویت هستند.

کلیدواژه ها:

طبیعت گردی ، ارزیابی توان اکولوژیکی ، تحلیل سلسله مراتبی (AHP) ، اولویت بندی پهنه های مستعد ، توسعه طبیعت گردی متمرکز ، استان قم