مقایسه تحلیلی باروک و سبک هندی

باروک (Baroque) شیوه ای است در هنر که از اواخر سده ی 16 میلادی در ایتالیا آغاز شد و تااواخر سده ی 18 میلادی در اروپا رواج داشت و سپس در آمریکای مرکزی و جنوبی مورد توجه قرارگرفت. این جریان ابتدا در هنر معمارى ظاهر شد و به تدریج در ادبیات، هنرهاى تجسمى و موسیقىرسوخ کرد. باروک، هنری است با ساختار بسیار قوی که در شعر و نثرش، استعاره ها و کنایه ها هماننقشی را ایفا می کنند که در معماریاش، قوس ها، مارپیچ ها و اشکال حلزونی. هنر باروک به دلیلاستفاده ی زیاد از جزئیات و گردش چشم بر آثار آن، هنرى پویا و متحرک است و ممکن است مخاطبرا گیج کند، چشمانش را خیره سازد و او را از عادت های روزمره ی خود دور نماید. درونمایه های اصلیهنر باروک مانند حرکت و پویایی، بیثباتی زندگی و دنیا، بهره بردن از لحظات گذرای عمر، عصیان دربرابر ادبیات کلاسی و به شگفتی واداشتن مخاطب و... در اشعار شاعران سبک هندی نیز دیدهمی شود. شرق شناسان اروپایی نه تنها این دو مکتب را با هم منطبق دانسته اند بلکه از عنوان باروکبرای سبک هندی استفاده کرده اند. به طور خلاصه می توان گفت: باروک آن چیزی است که کلاسیکنیست. از نظر ادبی باروک اغلب در برابر کلاسیسیسم معنی می شود. در این پژوهش ضمن معرفیسبک باروک، به بررسی تحلیلی و تطبیقی این سبک با شعر شاعران سبک هندی پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

سب باروک ، سب هندی ، صائب تبریزی ، کلیم کاشانی