بررسی پیچیدگی نرم افزاری ساختمان داده های استفاده شده در طراحی و پیاده سازی سیستم های رباتیک و انتخاب کارآمدترین ساختمان داده برای افزایش قابلیت اطمینان سیستم در مقابل خطاهای سخت

امروزه سیستم های کامپیوتری و رباتها بطور چشمگیری درتمام حوزه های زندگی انسان وارد شده است صنایع زیادی برای عملکردهای اساسی وروزانه خود به رباتها و سیستم های کامپیوتری وابسته اند علم رباتیک ازسه شاخه اصلی الکترونیک مکانیک و نرم افزار تشکیل شده است برای بسیاری ازسیستم ها عملیات نرم افزاری امن و قابل اعتماد یک نیاز مهم به شمار میرود مانند کاربردهای هوافضایی کنترل ترافیک هوایی تجهیزات پزشکی هسته ای بانکداری الکترونیکی هزینه و نتیجه خرابی این سیستم ها میتواند درگستره وسیعی ازصدمات انسانی مالی و جانی مطرح شود ازانجایی که برنامه های نرم افزاری به عنوان قلب سیستم های کامپیوتری و روبات ها می باشند لذا عملکرد صحیح و قابل اطمینان نرم افزار بسیارحائز اهمیت می باشد و عدم عملکرد صحیح میتواند عواقب جانی و مالی جبران ناپذیری درپی داشته باشد قابلیت اطمینان سیستم ها رابطه معکوسی باپیچیدگی نرم افزارآن دارد پیچیدگی نرم افزار تابعی ازساختمان داده الگوریتم و زبان برنامه نویسی می باشد هدف ازاین مقاله بررسی پیچیدگی نرم افزاری ساختمان داده و انتخاب ساختمان داده ای باپیچیدگی نرم افزاری کمتر برای افزایش قابلیت اطمینان سیستم های روباتیک دربرابرخطاهای سخت می باشد ازانجا که پیچیدگی نرم افزار باقابلیت اطمینان رابطه معکوسی دارد لذا ما باکاهش پیچیدگی طراحی و پیاده سازی نرم افزار احتمال رخداد خطاهای طراحی و پیاده سازی را کاهش داده و درنتیجه قابلیت اطمینان نرم افزار تعبیه شده درون ربات افزایش می یابد

کلیدواژه ها:

تحمل پذیری خطا ، قابلیت اطمینان ، پیچیدگی ساختمان داده ، روش برنامه نویسی چندنسخه ای ، معیارهالستید ، معیارسایکلومتیک ، خطاهای سخت